Οι διάμεσες πνευμονοπάθειες, επίσης γνωστές ως διάχυτες παρεγχυματικές πνευμονοπάθειες, είναι αποτέλεσμα βλάβης σε κύτταρα του ιστού που στηρίζει και περιβάλλει τον πνεύμονα, η οποία προκαλεί εκτεταμένη φλεγμονή και οδηγεί σε πνευμονική ίνωση (ουλή).
Στην ουσία, περιλαμβάνει πάνω από 300 διαφορετικές ασθένειες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι εξαιρετικά σπάνιες και είναι δύσκολο έως πολλές φορές αδύνατον να ταυτοποιηθεί συγκεκριμένος αιτιολογικός παράγοντας.
Οι κυριότερες ασθένειες, που ταξινομούνται ως διάμεσες πνευμονοπάθειες, είναι:
- Σαρκοείδωση
- Ιδιοπαθής πνευμονική ίνωση
- Εξωγενής αλλεργική κυψελιδίτιδα (επίσης γνωστή ως πνευμονίτιδα εξ υπερευαισθησίας)
- Διάμεση πνευμονοπάθεια, σχετιζόμενη με νόσο του συνδετικού ιστού (ρευματολογικά νοσήματα)
- Πνευμονοκονίαση (εισπνοή ουσιών στους χώρους εργασίας)
- Διάμεση πνευμονοπάθεια που προκαλείται από συγκεκριμένα φάρμακα, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία άλλων ασθενειών
Κάποιες διάμεσες πνευμονοπάθειες, ιδιαίτερα η σαρκοείδωση, επηρεάζουν επίσης και άλλα όργανα του σώματος.
Η διενέργεια έρευνας για την ακριβή συχνότητα των διάμεσων πνευμονοπαθειών είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχουν πάντα συγκεκριμένες διαγνώσεις. Κάποιες μελέτες αναφέρουν πως ο συνδυασμός περιπτώσεων ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης και σαρκοείδωσης, ανέρχεται στο 50% του συνόλου των διάμεσων πνευμονοπαθειών.
Τα συμπτώματα
Τα κύρια συμπτώματα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, εκδηλώνονται σταδιακά. Οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν δύσπνοια και έχουν μειωμένη ικανότητα άσκησης. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν επίμονο βήχα που συνήθως είναι ξηρός. Σε προχωρημένο στάδιο της νόσου μπορεί να υπάρχει κυάνωση (μπλε αποχρωματισμός) ειδικά σε χείλια, χέρια και πόδια (λόγω πολύ χαμηλής ποσότητας οξυγόνου στο αίμα) ή οίδημα (πρήξιμο) των δακτύλων.
Η διάγνωση
Για τη διάγνωση απαιτείται συνδυασμός του ιστορικού, της κλινικής εξέτασης και των εργαστηριακών ευρημάτων (απεικονιστικών, αιματολογικών και λειτουργικού ελέγχου της αναπνοής). Η βασική απεικονιστική εξέταση είναι η αξονική τομογραφία θώρακος υψηλής ευκρίνειας, στην οποία παρατηρούνται συγκεκριμένα πρότυπα απεικόνισης, τα οποία βοηθούν στη διάγνωση. Ωστόσο, ο λειτουργικός έλεγχος της αναπνοής με σπιρομέτρηση και διάχυση είναι σχεδόν πάντα απαραίτητος προκειμένου να καθοριστεί η λειτουργική έκταση της νόσου. Σπάνια απαιτείται χειρουργική βιοψία του πνεύμονα.
Υπάρχει θεραπεία;
Για τη θεραπεία συνήθως χρησιμοποιούνται αντιφλεγμονώδεις παράγοντες, με κύριο εκπρόσωπο την κορτιζόνη, η οποία ωστόσο δεν έχει καμία πλέον θέση στη θεραπεία της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης. Για την τελευταία αλλά και για διάμεσες πνευμονοπάθειες που οφείλονται σε ρευματολογικά νοσήματα, διαθέτουμε αντιινωτικά φάρμακα, τα οποία επιβραδύνουν την πρόοδο της νόσου. Στην πορεία των νοσημάτων αυτών πιθανώς να απαιτηθεί οξυγονοθεραπεία, προγράμματα πνευμονικής αποκατάστασης ή ακόμα και μεταμόσχευση πνεύμονα υπό προϋποθέσεις.
Έχετε ερωτήσεις ή απορίες;
Επικοινωνήστε με το ιατρείο του πνευμονολόγου Σπύρου Καραγιάννη, στη Λάρισα, για πληροφορίες ή/και για να προγραμματίστε την επίσκεψή σας!
